Sabaha karşı, yanımda huzurla uyuyor. Güzel yüzünü seyrediyorum: Mükemmel bir boncuk sanki. Kendi kendinin nazar boncuğu. Dokunmadan duramıyorum, gerçekliğinden emin olmak ister gibi. Birden gözlerini açıyor. Uyandı mı? Yok uykuyla uyanıklık arasında daha. Bebek bilinci. Yüzüne gülüşlerin en tatlısı yayılıyor. Elimi tutup göğsüne bastırıyor. Sonra hemen uykuya dalıyor yeniden.
Bir insanın sizi gerçekten sevdiğinden, başka nasıl
emin olabilirsiniz?
Sabah uyandığında hatırlamayacak
bile bu anı. Bense hayat boyu unutmayayım diye buraya not alıyorum.
