Çok eski bir rüyada delirdiğimi görmüştüm. Aklım her zamanki gibi işliyordu ama kendime, yaptıklarıma hakim olamıyordum. Önüme çıkan ve beni sakinleştirmek isteyen insanlara elime geçen nesneleri atıyor, korkunç bir şekilde gülüyor ve ağıza alınmayacak şeyler söylüyordum. Bir yandan da yaptığım şeylerin yanlışlığını, bir noktadan sonra geri dönemeyeceğimi bilip, kendimi durdurmaya çalışıyordum. Ama kendisini dışarıdan seyreden biri gibiydim. Ya da sanki içinde yaşadığım bu vücuda hapis olmuştum ve kontrol başkasının elindeydi.
Hayat boyu hatırlayabildiğim tüm rüyalar içinde en korktuğum, etkisinden en uzun süre kurtulamadığım rüya budur.
Rüyanın nasıl bittiğini hatırlamıyorum.