Thursday, 15 September 2011

Gugukçuk bi-bipçik.



Guguk guguk.
Gugukçuk bi-bipçik.
Bir kumru yatak odasının penceresinde
Gugukluyor durmadan.

Dün gece
Sevgilimle sevişirken
Kedimiz yatağın bir köşesinde yatıyor
Ve bize, TV izlerken yemek yerken
Sırtımızı kaşırken nasıl bakıyorsa
Tıpkı öyle bakıyordu:
Umursamadan.

Şimdi yalnız uyandım
Ve durmadan gugukluyor kumru.
Guguk-çuk!
Bir başka kumruya aşık herhalde.
Ya da belki kendi dilinde
"Siktir yine sabah oldu, yine uğraş dur"
Gibi bir şey diyor da
Ben onu aşk mırıltısı sanıyorum.
Gugukçuk!
Bibip-çik.

Şurada huzur içinde uyanmış
Değil de ölüp gitmiş olsam
Yine guguklayacak bu kumru
Telaş etmeden.

Biz zavallı insanlar
Bunca debelenme içinde
Doğanın dikkatini bile çekmiyoruz
Kediler, kumrular bizi anlamıyor
Canlarına kast etmedikçe
Hiçbirinin umrunda değiliz.

Savaşlarımız kavgalarımız
Guguk
İktidarlarımız bütçelerimiz hırslarımız
Guguk
Dinlerimiz bayraklarımız sınırlarımız
Gugukçuk
Acılarımız kaygılarımız
Bibipçik
Demokrasi baskı mahkeme tutuklu gazete özgürlük hükümet siyaset para pul hak hukuk
Guguk

Peki insanların çoğu
bir kedi kadar
bir kumru kadar
"doğal"
ve umursamaz olmayı
nasıl başarıyor?