Kafka 1904'te, arkadaşı Oskar Pollak'a şöyle yazmıştı: "Sadece bizi ısıran, canımızı yakan kitapları okumalıyız. Okuduğumuz kitap kafamıza bir darbe indirip bizi uyandırmıyorsa , okumaya ne gerek var? Mutlu etsin diye mi yoksa? Tanrım, hiç kitabımız olmasa daha mutlu olurduk aslında; bizi mutlu edecek kitapları kendimiz de kolayca yazabilirdik. Asıl ihtiyacımız olan bize kendimizden çok sevdiğimiz birinin ölümü gibi feci bir felaket halinde çarpacak kitaplar, bize sanki ormana insanlardan çok uzağa bir intihar gibi sürgüne gitmişiz hissi verecek kitaplar. Kitap dediğin, içimizdeki donmuş deniz için bir balta olmalıdır. Ben buna inanıyorum."
Aklın Kabusu: Franz Kafka'nın Hayatı kitabından. Ernst Pawel
‘Altogether,’ Kafka wrote in 1904 to his friend Oskar Pollak, ‘I think we ought to read only books that bite and sting us. If the book we are reading doesn’t shake us awake like a blow on the skull, why bother reading it in the first place? So that it can make us happy, as you put it? Good God, we’d be just as happy if we had no books at all; books that make us happy we could, at a pinch, also write ourselves. What we need are books that hit us like a most painful misfortune, like the death of someone we loved more than we love ourselves, that make us feel as though we had been banished to the woods, far from any human presence, like a suicide. A book must be the axe for the frozen sea within us. That is what I believe.’ From The Nightmare of Reason: A Life of Franz Kafka by Ernst Pawel
